احساس امنیت و محبت نیاز اساسی و ضروری کودکان

کودک، همان گونه که در رشد جسمی خود به آب، غذا، سلامتی و مسکن نیازمند است و بدون آنها ادامه زندگی برای او و اطرافیانش مشکل می شود، به یک سلسله توجهات و مراقبتهای روانی نیاز دارد که بهداشت روانی کودک با به کارگیری آن مراقبتها تأمین می شود.

محمد جعفری/محبت، نیاز اساسی و ضروری هر انسان بویژه کودکان است.
محبت، مهمترین عامل سلامت روح کودک است و نبود آن موجب ناهنجاریهای روانی خواهد شد.
کمبود محبت، زمینه ساز بسیاری از بزهکاریها و آشفتگیهای اجتماعی است.
به وسیله محبت حساب شده، می توان نابسامانیهای روانی کودکان را اصلاح کرد و آنها را به سوی هدف مورد نظر، سوق داد.
از این رو، کودک نیازمند به تماس با جسم پدر و مادر، از راه دست بر سر کشیدنهای پدر، بوسیدنها و در آغوش گرفتنهای مادر است.
چه بسیار دردهای جسمانی کودک که با دست کشیدن پدر یا مادر و یا بوسیدن آنها، محل درد تسکین می یابد.
بوسیدن کودک، او را به زندگی، دلگرم و امیدوار می سازد و خود را به والدین، نزدیک احساس می کند و این احساس، موجب شادابی و نشاط روحی او می شود.
یکی دیگر از مهمترین کلیدهای تربیت یک فرزند سالم ایجاد احساس امنیت در او است.
پدر و مادر باید سعی کنند در کودک احساس امنیت ایجاد کنند، نه اینکه با رفتارهایشان یک موجود متخاصم، لجوج و شکسته خورده تربیت کنند که مدام با همه سر جنگ داشته باشد.
اما چگونه؟عامل اصلی ایجاد امنیت در کودک رابطه پدر و مادر با هم و با فرزندان است.
در هجده ما اول نوزاد فقط مادر را می شناسد و همه چیز حتی خود را جزئی از مادر می داند.
در هجده ماه دوم پدر به عنوان نماد قدرت و قانون بین مادر و فرزند قرار می گیرد و از سه سالگی خانواده یعنی پدر و مادر با هم منشأ امنیت فرزند هستند.
در این سال های حساس رابطه پدر و مادر با هم می بایست پر از مهربانی آرامش و شادی باشد.
البته به ایده آل نباید فکر کرد، اختلاف نظر و بگومگو بین همسران امری طبیعی است نکته مهم تعداد دفعات، طولانی شدن مدت زمان و چگونگی مدیریت آن ها است.
اگر پدر به سمت خشونت های فیزیکی و کلامی گرایش داشته باشد و مادر با مظلوم نمایی یا خشونت متقابل واکنش نشان دهد، احساس امنیت در فرزندکاهش می یابد.
تشنج در رابطه والدین یکی از عوامل اصلی ایجاد عدم احساس امنیت در فرزندان است.
بهترین روش برای حفظ آرامش روحی فرزندان، همنشینی با آنان و مراقبت از احوال آنهاست.
لحظاتی که پدر و مادر در کنار فرزندانشان می نشینند و با آنها سخن می گویند یا بازی می کنند، بهترین لحظات و بالاترین ارزشها برای فرزندان است؛ چرا که وقتی کودک احساس کرد که پدر به او توجه داشته، ناراحتی و خوشحالی او برایش مهم است، دلبستگی همراه با آرامش بیشتری به خانواده خود پیدا می کند.
و اینجاست که روحیات پدر و مادر در او شکل می گیرد، و آنها برایش به تکیه گاهی محکم، تبدیل می شوند.
در این صورت، کودک در خانه، احساس زیادی بودن نمی کند و امنیت روحی لازم را به دست می آورد.