بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک قابل سرایت به انسان نیست

مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز با اشاره به شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) در منطقه شکارممنوع طالقان، گفت: منشا این بیماری ویروسی است که نشخوارکنندگان کوچک را درگیر می کند و قابلیت سرایت به انسان را ندارد.

فردین حکیمی افزود: پس از مشاهده تعدادی لاشه مربوط به کل و بز وحشی در منطقه شکار ممنوع طالقان توسط محیط بانان در حین گشت و کنترل و سرکشی به زیستگاه های حیات وحش، نتایج حاصل از بررسی ها، حکایت از تلفات حیات وحش در اثر شیوع دوباره بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک دارد.
وی با بیان اینکه برخی رسانه ها این بیماری را با طاعون انسانی اشتباه گرفته اند، اظهار داشت: این بیماری هیچ اشتراکی با انسان ندارد و قابلیت سرایت ندارد ضمن اینکه محیط بانان استان به طور مرتب در حال پایش زیستگاه های حیات وحش البرز به خصوص منطقه شکار ممنوع طالقان هستند تا در صورت مشاهده دوباره لاشه های کل و بز وحشی آن را به صورت کاملا بهداشتی معدوم کنند.
وی از دیگر اقدامات کنترلی برای بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک را خروج هر چه سریع تر دام های عشایر و دامداران از مناطق آلوده و واکسیناسیون تکمیلی دام ها عنوان کرد و گفت: با توجه به اعلام اداره کل دامپزشکی استان البرز مبنی بر مثبت بودن شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان، بلافاصله جلسه هماهنگی نهایی با مدیران استانی به ریاست مدیر کل مدیریت بحران استانداری تشکیل و بر همکاری و مشارکت کلیه دستگاه ها به ویژه اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری، جهاد کشاورزی و امور عشایری و همچنین اداره کل دامپزشکی مطابق با « برنامه مقابله با شیوع بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک » تاکید شد.
وی با بیان اینکه این بیماری مختص گونه‌های نشخوارکنندگان کوچک است، افزود: گزارش ها حاکی از این است که علاوه بر البرز، استان های همجوار نیز درگیر این بیماری شده‌اند و به جهت پیشگیری به موقع از شیوع بیماری، محیط بانان در حال انجام پایش‌های منطقه هستند و در حال حاضر میزان تلفات حیات وحش در این منطقه، بیش از پنج راس کل و بز بوده است.
حکیمی گفت: محیط بانان در منطقه در حال شناسایی مناطق آلوده، سوزاندن لاشه ها و امحای بهداشتی آنها و همچنین ضد عفونی کردن آبشخورها هستند.
مدیرکل حفاظت محیط زیست استان البرز با اشاره به اینکه طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی و خاصیت واگیری بالایی دارد، تاکید کرد: اگر شیوع بیماری در استان پیشگیری نشود بدلیل تردد دام های اهلی در منطقه و زمان خروج دام‌های عبوری، شاهد تلفات گسترده ای خواهیم بود که به جهت پیشگیری از آن، هماهنگی های لازم به منظور خروج فوری دام‌ها از مناطق آلوده و جلوگیری از ورود دام‌های عبوری در دستور کار منابع طبیعی و محیط زیست قرار دارد.
حکیمی با اشاره به اینکه کنترل این بیماری نسبت به سایر بیماری‌ها دشوارتر است، گفت: به علت جابجایی و گدارحیات وحش در زیستگاه ها و تردد آنها حتی در مرز سایر استان‌ها، امکان انتقال و شیوع این بیماری در سایر استانها نیز وجود دارد.
وی در پایان با اشاره به اینکه حیات وحش جزو سرمایه های ملی کشور است و حفاظت از آن ضروری است، افزود: از تمامی دستگاههای مسوول درخواست داریم در جهت مهار و کنترل بیماری با محیط زیست همکاری کنند و از هیات های ورزشی و کوهنوردی، دوستداران محیط زیست و حیات وحش و همچنین جوامع محلی تقاضا می شود به جهت جلوگیری از جابجایی حیات وحش و گسترش بیماری، بدون هماهنگی با اداره محیط زیست طالقان از ورود به منطقه آلوده خودداری کنند.
منطقه شکار ممنوع طالقان ۷۵ هزار هکتار وسعت دارد.

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در سال ۹۴ حدود ۲۰۷ تلفات راس وحوش و در سال ۹۷ حدود ۲۸ راس کل و بز وحشی را در منطقه شکار ممنوع طالقان تلفات برجای گذاشت.
بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک (PPR) که با عنوان "طاعون بزی" نیز شناخته می شود، یک بیماری کشنده حاد با واگیر بسیار بالا می باشد که نشخوار کنندگان کوچک و شترها را درگیر می کند.
علائم این بیماری تب، ترشحات چشم و بینی، تورم دهان، اسهال، ذات الریه همراه با سختی تنفس بوده که گاهی منجر به مرگ نیز می گردد.
عامل بیماری موربیلی ویروس از خانواده پارامیکسوویریده می باشد.
بیماری PPR جزء فهرست بیماری های مهم در سازمان جهانی دام (OIE) می باشد و کشورها موظف هستند که در صورت وقوع، بیماری را به این سازمان گزارش نمایند.
ترشحات مختلف بدن دام مانند ترشحات چشم، بینی، دهان و مدفوع آبکی حاوی مقدار زیادی موربیلی ویروس هستند.
انتقال ویروس به شکل ریزقطره های عفونی در هنگام عطسه، سرفه و استنشناق هوای آلوده توسط دام های سالم و همچنین تماس بین دام بیمار و سالم مهمترین راه انتقال این بیماری است.
وجود ترشحات و تراوشات عفونی در محل زندگی دام مانند آبشخورها، آخورها و بستر نیز میتواند یکی از راههای انتقال بیماری باشد اما موربیلی ویروس ها به مدت طولانی نمی تواند در بیرون از بدن میزبان زنده بمانند.
همه گیری PPR بر اساس کنترل جابه جایی حیوانات، دفع صحیح لاشه و استفاده از واکسن قابل کنترل می باشد.
موثرترین روش برای کنترل بیماری واکسیناسیون می باشد که باید در مناطق اندمیک قبل از شروع فصول بارانی به صورت سالیانه تکرار شود.
نسخه قابل چاپ