شناخت صحیح ابعاد شخصیتی امام حسین (ع)

امام سوم شیعیان برای شناخت حرکت عاشورا و فلسفه قیام و مبارزه و جهاد و اهداف آن وظیفه ما است تا در شناخت ایشان و شخصیت و مقام آن حضرت علم و دانش کافی به دست آوریم و درک درستی از آن حضرت و نیز انتظارات امام حسین از ما داشته باشیم و بتوانیم به ندای هل من ناصر ینصرنی آن حضرت پاسخی درخور و مناسبی بدهیم و مدیون خودمان نشویم.

محسن زارع گاریزی/اسوه بودن امام حسین علیه السلام در تمام زمینه های فردی، اجتماعی، سیاسی، نظامی، فرهنگی و اعتقادی تجلی و تبلور دارد.
او همان گونه که سرور شهیدان و سرور آزادگان است، سرآمد بزرگواری ها و فضیلت های انسانی و اسلامی نیز هست.
مکتب حسینی تنها مکتب جهاد و مبارزه با دیوهای ظلم و ستم بنی امیه نبود، بلکه پیش از آن، این مکتب و پرورش یافتگانش در میدان جهاد اکبر آزمایش خود را نشان دادند و پیشتازی و جلوداری در میدان ارزشها را به نمایش گذاشتند.
حسین علیه السلام عصاره رسالت و میوه درخت امامت است که سیره اخلاقی او می تواند ترسیم کننده ارزشهای والای قرآنی باشد.
اعتلای شخصیت اخلاقی امام حسین علیه السلام و استقلال شخصیت سیاسی اجتماعی آن حضرت، انعکاس گسترده ای در جامعه اسلامی آن روز داشت; به گونه ای که دشمنان و مخالفان وی نیز آن را باور داشتند.
برای بالا بردن درک و معرفت عزاداران حسینی نیازی به روضه خوانی نیست بلکه با نقل صحیح روایات و خودداری از غلوها و داستان سرایی‌ها می‌توان بر شناخت شیعیان از امام خود چیزی افزود، لذا جا دارد در مراسم عزاداری ماه محرم با پرداختن به موضوعاتی غیر از ماجرای شهادت حضرت سید الشهدا (ع) و یاران آن حضرت، ابعاد مختلف شخصیت امام حسین علیه السلام را تبیین و ذهن شنونده را تنها اسیر و درگیر وقایع حادثه کربلا و عاشورا نکرد، یعنی مداح و ذاکر اهل بیت نباید اشعار و سخنان خود را صرفاً در جهت نقل مصیبت‌ها و نحوه شهادت‌ها محدود نماید بلکه جا دارد سیره زندگی امام حسین (ع) را به سخنان خود بیفزایند تا مستمعین علاوه بر گریستن بر آن حضرت، شناخت بیشتری در خصوص امام خود پیدا کنند.
متأسفانه تاکید بر مقتل خوانی و پرداختن به جزئیات لحظه دلخراش شهادت سیدالشهدا (ع) که به روضه خوانی باز و مکشوف معروف است یکی از شیوه‌های گرفتن اشک از عزاداران است و قرن‌ها با استفاده از کتاب روضه الشهدا توسط مداحان صورت گرفته و اکنون نیز ادامه دارد که به گفته برخی بزرگان، این نوع مقتل خوانی مذموم بوده و ما را از بیان این گونه مطالب نهی کرده اند.
.
از سوی دیگر تلاش برای دانستن بیشتر و درک جایگاه امامت ولایت می‌تواند به درک صحیح ما از بزرگی و عظمت آن بلایی که در کربلا و در روز عاشورا به دست اشقیای امت پیامبر بر سر فرزند پیامبر و یارانش رقم خورد، کمک کند، درکی که می‌تواند بدون ذکر مصیبت و تنها با شنیدن نام «حسین» اشک از چشم‌ها سرازیر کند و با گفتن جمله «السلام علیک یا اباعبدالله (ع)» های های گریست.