شهریار آخرین شاعر غزل سرای چیره دست در ادب فارسی

۲۷شهریور ماه، سالروز درگذشت استاد شهریار، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی روز شعر و ادب پارسی نام‌گذاری شده است.
به همین مناسبت هرساله در کشورمان یاد بزرگان شعر و ادب پارسی گرامی داشته می‌شود.

مجتبی دهقانکار/سید محمدحسین بهجت تبریزی (زاده ۱۲۸۵ – درگذشته ۱۳۶۷) متخلص به شهریار (پیش از آن بهجت) شاعر ایرانی اهل آذربایجان بود که به زبان‌های ترکی آذربایجانی و فارسی شعر سروده است.
مهم‌ترین اثر استاد شهریار منظومه حیدربابایه سلام (سلام به حیدربابا) است که از شاهکارهای ادبیات ترکی آذربایجانی بوده، یکی از بهترین اشعار ترکی شهریار به‌شمار می‌رود و شاعر در آن از اصالت و زیبایی‌های روستا یاد کرده‌ است.
این مجموعه در میان اشعار مدرن قرار گرفته و به بیش از ۸۰ زبان زنده دنیا ترجمه شده است.
شاید شهریار را بتوان آخرین شاعر غزل سرای چیره دست در ادب فارسی نامید چرا که پس از او دیگر قالب غزل، شاعر بزرگی به خود ندیده و علاوه بر این رفته رفته غزل جای خود را به شعر سپید و نیمایی سپرده و خود به شعرای سلف پیوسته است.
شهریار شاعر شوریده‌ای است که همچون بسیاری از اسلاف خویش از عشق زمینی و مجازی ، به عشق آسمانی و حقیقی دست یافت و این عشق سبب شد تا گوهر وجودش در کوره سختی‌ها بگدازد و بر عیار آن افزوده گردد.
روز شعر و ادب فارسی که وجه تسمیه آن روز بزرگداشت شهریار است، فرصتی برای بازخوانی تاریخچه شعری ایران است.
این روز فرصتی برای پاسداشت زبان و ادبیات فارسی و یاد و خاطر افرادی است که در راستای اعتلای فرهنگ و ادب کشور عزیزمان تلاش کرده‌اندر فرهنگ ایرانی، زندگی انسان با شعر آغاز و با شعر پایان میابد.
کودکان در گهواره لالایی می‌شنوند و با شعر بزرگ می‌شوند سپس پس از مرگ بر روی مزارشان شعر می‌نویسند.
چه بسا بسیاری از افراد خودشان شعر مزارشان را قبل از فوت انتخاب می‌کنند.
زبان فارسی که به عنوان دومین زبان جهان اسلام در حوزه فرهنگ و تمدن ایرانی قرار گرفته است، دارای هزار شعر و اثر گرانبها اعم از موضوعات عرفانی، ادبی، تاریخی و فلسفی می‌باشد که همواره مورد توجه ایرانیان و جهانیان قرار گرفته است.
در کنار همه حوادث ناخوشاندی که رخ داد اما زبان شیرین فارسی حتی در دورترین نقاط جهان نیز نفوذ و حضور پیدا کرد.
سادگی، بیان لطیف، جذابیت کلام، روان بودن اشعار و.
.
.
همگی از ویژگی‌های شعر شهریار محسوب می‌شوند.
البته گفتنی است گاهی شاعر در کنار اصطلاحات لطیف با شجاعت تمام جملاتی محاوره‌ای به کار می‌برد و از اینکه ادبیات سطح شعر شاعر را پایین بیاورد، نمی‌ترسد.
شهریار معتقد بود باید تحول و تجدید حیاتی در عرصه شعر صورت بگیرد که به صراحت، آثاری نوگرایانه در شعرهای این شاعر دیده می‌شود.
او هراسی از نوآوری و بلد پروازی در شعر‌هایش نداشت و در زمینه نوآوری بسیار موفق و خلاق بود.
شهریار در نوشتن انواع اشعار فارسی مانند غزل، رباعی، قصیده، شعر نیمایی، مثنوی مهارت داشت اما بیشتر در نوشتن اشعار در قالب غزل شهرت داشت که علی ای همای رحمت و آمدی جانم به قربانت، دو غزل معروف شهریار است.