فقر فرهنگی و بی‌حجابی

واجبات و گناهان دو جنبه دارند؛ فردی و اجتماعی.
گذشته از این بعد دیگری نیز وجود دارد که به آن «نماد» می‌گوییم.

زری اسفندفر/مثلاً ترک نماز یک امر شخصی است و حکومت اسلامی نسبت به آن وظیفه‌ای جز ارشاد ندارد، ولی روزه‌خواری امری فردی و اجتماعی است و کنش اجتماعی و مخرب دارد.
حکومت اسلامی که با نام اسلام و بر مبنای احکام اسلام برپاست، باید نسبت به بعد فردی به وظیفه ارشادی و نسبت به بعد اجتماعی واجبات و گناهان حساس باشد؛ مثلاً باید زمینه انجام دادن برخی واجبات اجتماعی را فراهم کند و محیط را آماده سازد.
این‌ها در قبال ابعاد فردی و اجتماعی احکام اعم از واجبات و محرمات است.
افزون بر این، برخی از واجبات افزون بر بعد اجتماعی یعنی تأثیرگذاری در جامعه، یک بعد دیگر نیز دارند که اشاره شد به آن «نماد» می‌گویند؛ یعنی اسلامی بودن جامعه به آن تشخیص داده می‌شود.
«حجاب» افزون بر بعد اجتماعی، از بعد نمادی نیز برخوردار است؛ از این رو حکومت اسلامی نسبت به این حکم حساسیت بیشتری دارد؛ یعنی به ازای بعد اجتماعی حجاب و نیز به ازای نماد بودن آن وظیفه دارد.
فردی که حجاب اسلامی خود را رعایت می کند دارای آرامش روحی و روانی است و زنانی که از نعمت حجاب بی بهره هستند، دچار تبرج و خودنمایی می شوند و اعتماد به نفس آنان همواره مورد هجمه است.
عدم رعایت عفاف و حجاب در جامعه موجب متلاشی شدن خانواده ها، تنوع طلبی افرادجامعه، کاهش دین داری و وقوع رفتارهای ساختار شکنانه در جامعه می شود.
در حالی که رعایت عفاف و حجاب موجب استحکام خانواده ها با رویکرد دینی می شود و حتی در زمینه تربیت فرزندان نیز موجب افزایش هوش و ذکاوت آنان با دوری از تشویش های ذهنی و روحی می گردد.
بسیاری از بدحجابی های امروز جامعه ناشی از فقر فرهنگی است.
فقر فرهنگی مهم ترین عامل بی‌حجابی و بدحجابی در جامعه ما است بنابراین اگر آگاهی های لازم داده شود، بسیاری از مصادیق بد حجابی کاهش پیدا می کند.
مسئولان و متولیان امر فرهنگ در کشور باید این خطر را جدی وبگیرند چون فقر فرهنگی خطرناک تر از فقر اقتصادی و مادی است و فقر فرهنگی ریشه برخی از انحراف ها است.
تعلیم و تربیت و ارائه مشاوره های خلاقانه در زمینه احیای فرهنگ عفاف و حجاب نقش بسیار بالایی دارد .