نقش خانواده در پیشگیری از خودکشی

خودکشی یک مشکل جدی در حوزه سلامت و دهمین علت مرگ و میر ناشی از خودکشی است به نحوی که در هر ۱۱ دقیقهیک نفر در اثر خودکشی فوت م یکند.

محسن زارع گاریزی/خیلی از خانواده ها در زمینه رعایت و مراقبت از فرزندان و اعضای خود در برابر آسیب هایی چون خودکشی اطلاعات زیادی ندارند و گاه که این مسائل پیش می آید تازه با ناراحتی و تضرع مطرح می کنند که اصلا متوجه نشدند که فرد افکار خودکشی داشته یا تصمیم داشته اقدام به خودکشی کند مگر اینکه خودش از قبل مطرح کرده باشد و او را جدی نگرفته باشند.
نقش خانواده به عنوان یک عامل محافظ و نیز عامل خطر می تواند در این زمینه مهم باشد.
در اغلب موارد عدم وجود حمایت خانوادگی و اجتماعی که موجب انزوا و گوشه گیری افراد می شود، یک عامل مهم در زمینه تصمیم به خودکشی اعضای خانواده است.
گاه هم این علت ناشی از باورهای اشتباه بیمار به دلیل افسردگی یا سایر بیماری های روانی است و در نهایت نیز خشونت خانگی، مصرف مواد مخدر و .
.
.
نیز باعث چنین رفتار پرخطری می شود.
در هر صورت ممکن است فردی که دست به چنین عمل پرخطری بزند هیچ عشق و مراقبت خانوادگی و دوستانه ای به عنوان محافظ نداشته باشد یا اینکه آنها را از خود دور کرده باشد و به این ترتیب از این منبع مهم حمایتی محروم باشد.
»اعضای خانواده می توانند با ایجاد یک نقش حمایتی موثر در پیشگیری از خودکشی اعضا نقش داشته باشند.
«خانواده می توانند دسترسی به وسایل مرگبار مثل مواد مسموم کننده یا دارو را از دسترس اعضایشان دور نگه دارند، اگر چه نمی توان همه جنبه ها را کنترل کرد ولی از دسترس خارج کردن و مخفی کردن وسایل مرگبار خیلی مهم است در اغلب موارد اگر حمایت خانواده وجود داشته باشد، خطر خودکشی بدون الزام به بستری کردن بیمار قابل مدیریت است.
نکته دیگر اینکه اگر خانواده متوجه چنین قصدی در یکی از اعضای خود شدند بهتر است که به نیازها و نگرانی های او توجه کنند و از او حمایت داشته باشند و اجازه ندهند که او در انزوای عاطفی قرار بگیرد چرا که بی توجهی به این فرد و یا اینکه خودش خوب می شود یا زمان لازم دارد، چاره کار نیست ممکن است قصد او را به عمل تبدیل کند.
بنابراین بهتر است به نگرانی ها و احساسات، خشم و ترسش اهمیت دهید و از او حمایت کنید و در صورت نیاز به روانپزشک و مشاور او را ارجاع دهید.