نقش خودمراقبتی در حفظ سلامت روان

سلامت روان اغلب به عنوان جایگزینی برای شرایط سلامت روانی مانند افسردگی، اضطراب، اسکیزوفرنی و موارد دیگر استفاده میشود.
با این حال، طبق تعریف سازمان جهانی بهداشت، «سلامت روان حالتی از رفاه است که در آن هر فردی توانایی های بالقوه خود را درک میکند، میتواند با استرس های عادی زندگی کنار آمده، کار مولد و ثمربخش داشته باشد و برای جامعه خود مفید باشد».

محسن زارع گاریزی / سلامت روان شامل بهزیستی عاطفی، روانی و اجتماعی است.
این مسئله بر نحوه تفکر، احساس، عمل، انتخاب و ارتباط ما با دیگران تأثیر میگذارد.
سلامت روان چیزی بیش از فقدان یک بیماری روانی است و برای سلامت کلی و کیفیت زندگی ضروری است.
در عصر حاضر، روند تغییر ساختار جمعیتی، الگوی بیماری ها و فشار مالی بی سابقه ای که بر سیستم ارائه خدمات عمومی تحمیل شده، ما را نیازمند ارائه رویکردی جدید و متفاوت برای مراقبت بهتر و متناسب با نیازهای مردم حال و آینده می سازد.
در این رویکرد مردم به عنوان خالقان سلامت، کنترل بیشتری بر سلامت خود خواهند داشت و مراقبت های جامع به جای مراقبت های پراکنده و نامنسجم توسعه می یابد و منابع موجود در جامعه که می توانند حامی تغییرات مورد نیاز برای ارتقای سلامت باشند، بیش از پیش مورد توجه قرار می گیرند.
خودمراقبتی، عملکردی آگاهانه، آموختنی و تنظیمی است که برای تأمین و تداوم شرایط و منابع لازم برای ادامه حیات و حفظ عملکرد جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی و رشد فرد در محدوده طبیعی و متناسب برای حیات و جامعیت عملکرد فرد اعمال می گردد و به­ خودمراقبتی برای سالم زیستن، مدیریت ناخوشی جزیی، خودمراقبتی در بیماری های مزمن و حاد تقسیم می شود و فرایندی مادام العمر و در تمامی دوران ها و موقعیت های زندگی است .
خودمراقبتی میتواند در حفظ سلامت روان نقش برجسته ای داشته باشد و در صورت ابتلا به بیماری روانی به درمان و بهبودی شخص کمک کند.
تحقیقات نشان میدهد که سطح بالای سلامت روان با افزایش یادگیری، خلاقیت و بهره وری، رفتارهای اجتماعی بیشتر و روابط اجتماعی مثبت و با بهبود سلامت جسمانی و امید به زندگی مرتبط است.
در مقابل، شرایط سلامت روان بد، میتواند باعث ناراحتی، تأثیر بر عملکرد و روابط روزمره شود و با سلامت جسمانی ضعیف و مرگ زودرس ناشی از خودکشی همراه باشد.
اما مهم است که به یاد داشته باشید که سلامت روان پیچیده است.
این واقعیت که فردی شرایط سلامت روانی را تجربه نمیکند، لزوماً به معنای شکوفایی سلامت روان او نیست.
در نهایت، سلامت روان به معنای سالم بودن از نظر شناختی، عاطفی و اجتماعی است.
گاهی این سلامت روانی دچار مشکلات شدید میشود و نیاز است به یک دکتر روانشناس بالینی خوب مراجعه کنیم.
خود مراقبتی یعنی وقت گذاشتن برای انجام کارهایی که به شما کمک میکند.
سعی کنید خوب زندگی کنید و همزمان سلامت جسمی وروانی خود را بهبود بخشید.
وقتی صحبت از سلامت روان میشود، خودمراقبتی میتواند به شما در مدیریت استرس، کاهش خطر بیماری و افزایش انرژی کمک کند.
حتی اقدامات کوچک مراقبت از خود، در زندگی روزمره شما میتواند تأثیر زیادی داشته باشد.
مثل ورزش منظم داشته باشید.
وعده های غذایی سالم و منظم بخورید.
خواب را در اولویت قرار دهید.
یک فعالیت آرامش بخش را امتحان کنید.
خودمراقبتی در سلامت روان منجر به افزایش سواد سلامت روان می شود، بدین معنی که خود آگاهی و باورهای افراد در مورد اختلالات روانپزشکی افزایش می یابد و به شناسایی، مدیریت یا پیشگیری از این اختلالات کمک می کند.
افزایش سواد سلامت روان منجر می شود توانایی شناخت اختلالات روانپزشکی را داشته باشیم، بدانیم چگونه اطلاعات حوزه سلامت روان راجستجو کنیم، فاکتورهای خطر سلامت روان و علل اختلالات روانپزشکی را بشناسیم، نسبت به کمک های حرفه ای آگاهی داشته باشیم و نگرش شناسایی، مراجعه بموقع و درمان را پیدا کنیم.