کمک رسانی لطفی است که شامل حال نیکوکاران می شود

بیست و پنجم تیر هر سال، روز بهزیستی و تأمین اجتماعی نام گذاری شده است.

محسن زارع گاریزی/سازمانی که مبنای به وجود آمدنش کمک به تأمین حداقل هزینه زندگی خانواده های نیازمند و بی سرپرست و ایجاد زمینه های مناسب برای خودکفایی آنان بوده است.
نام گذاری چنین روزی، از میزان اهمیت آن در نظام جمهوری اسلامی خبر می دهد.
در آموزه های آسمانی دین مبین اسلام، پیوسته به احسان و دست گیری از کسانی سفارش شده که به کمک و یاری نیازمند هستند.
آزمون همه انسان ها در این دنیا با فقر و ضعف نیست، بلکه بعضی با ثروت و قدرت مالی یا توانمندی جسمانی آزموده می شوند.
در دین اسلام نیز ملاک قبولی در آزمون های الهی، میزان اخلاص در کمک است.
احسان و دست گیری از مستمند، توفیق الهی است که تنها نصیب عده ای می شود که سزاوار لطف پروردگارند.
دستی که معبد نیکی و مجرای امداد باشد، دست خداست که از آستین خلق بیرون آمده است و بهزیستی و کمک رسانی به هر شیوه ای که امکان آن فراهم شود، لطفی است که شامل حال نیکوکاران گردد.
امام باقر علیه السلام در مورد نتیجه نیکوکاری می فرماید: «نیکوکاری و صدقه پنهانی، فقر را از بین می برد، عمر را زیاد و هفتاد مرگ بد و ناگوار را دفع می کند».
ﻣﻔﻬﻮم تامین اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﻣﻔﻬﻮم ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن رﻓﺎه اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺑﯿﻤﻪ ﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺧﺪﻣﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺗﻌﺎون اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺗﻌﺎدل اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﻢ ﻣﻌﻨﺎ اﺳﺖ و در ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻮارد ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی واژه ﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﮐﻤﮏ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻫﻢ ﺳﻮ اﺳﺖ.
اﻧﺴﺎن ﻧﯿﺰ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻃﺒﯿﻌﺖ و ﻧﯿﺎز ﺧﻮد، زﻧﺪﮔﯽ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ را ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه اﺳﺖ.
ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﺟﺎﻣﻌﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ اﺳﺖ و ﻓﻄﺮت اﻧﺴﺎن و ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، آﻧﺎن را ﺑﻪ ﭘﯿﻮﻧﺪ و واﺑﺴﺘﮕﯽ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎی ﻓﮑﺮی، ﻋﻤﻠﯽ و ﻋﻠﻤﯽ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ دﻋﻮت ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس، اﻧﺴﺎن ﻫﯿﭻ ﮔﺎه از راﺑﻄﻪ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ﺑﯽ ﻧﯿﺎز ﻧﯿﺴﺖ و در ﻫﻤﻪ ﺣﺎل ﺑﻪ ﯾﺎری دﯾﮕﺮان ﻧﯿﺎز دارد .
ﭘﺲ ﻫﺮﮔﺎه اﯾﻦ راﺑﻄﻪ و ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻌﻬﺪ و اﺣﺴﺎس مسووﻟﯿﺖ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻫﻤﺮاه ﺑﺎﺷﺪ، اﺛﺮ ﻧﯿﮏ و ارزﻧﺪه ای در ﺑﻬﺒﻮد وﺿﻌﯿﺖ اﺟﺘﻤﺎع اﯾﺠﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.
انسان به کمک فطرت و خردی که خداوند به او بخشیده، در طول تاریخ به بسیاری از حقیقت ها پی برده و در کنار پیشرفت علمی، به پیشرفت های اجتماعی رسیده است.
تأمین اجتماعی، یکی از دستاوردهای تجربی بشر است.
در طول تاریخ، بشر دریافته که گسترش فقر در جامعه، به افزایش ناهنجاری های اجتماعی مانند دزدی، بزه کاری، جرم و جنایت یا تکدی گری می انجامد و آسیب آن به همه افراد جامعه می رسد.
بنابراین در دو قرن اخیر، انسان ها برای رفع نیاز طبقات کم درآمد جامعه، به فکر چاره افتادند.
با تکامل تدریجی اندیشه بشر در طول تاریخ و آگاهی او به حقوق خود، تأمین اجتماعی عمومی شکل گرفت تا حداقل سطح زندگی را برای همه افراد جامعه فراهم آورد.